Jeee ik sta in het buurtkrantje van de wijk:)
Yay I’m in the neighborhood newspaper 🙂
Buurtkrantje / Neighborhood newspaper
Categorie: Leonie in de media
Blauw haar in Omroep Brabant/ Blue hair in Omroep Brabant
Ik sta weer op Omroep Brabant, nu met mn blauwe haar haha en 2 vriendinnen van mij staan er ook bij (die ook blauw haar hebben) 🙃
I’m back on Omroep Brabant, now with my blue hair haha and 2 friends of mine are also there…with blue hair too 🙃
Heldenketting
Jippie gister was zo leuk!!
Jeannette en ik zijn allebei uitgeroepen tot held met het project Heldenketting, (georganiseerd door het zuidelijke toneel) Waar gewone bredeaars die zich inzetten voor de stad of voor de mensen om zich heen in het zonnetje worden gezet:)
Elke held mocht weer een andere held nomineren en zo kwam er een ketting van 50 helden. Jeannette had mij genomineerd en zo werd ik de 50ste held 🥰
Van elke held heeft Sjoert Jansen een portet geïllustreerd en de wand blijft 4 jaar in het Chasse Theater hangen.
Er zaten zulke leuke helden tussen die allemaal een suske en wiske achtige titel kregen.
De wand met tekeningen was supermooi geworden en Jeannette ( met haar ruilwinkel Trésor) en ik hangen naast elkaar!! Echt leuk!
En we kregen allemaal een paar mooie sokken😂😂
In de krant/ In the newspaper
De buurttuin waar ik een onderdeel van ben staat in de krant:)
The neighborhood garden of which I am a part is in the newspaper:)
Bn De Stem
En vandaag sta ik in de krant!!!
And today I’m in the newspaper!!!
BREDA – Het is een plek waar ze zichzelf kan zijn, maar vooral een om met anderen te delen. De Paradijstuin van Leonie Ruissen (37) in het Bredase Brabantpark ontwikkelt zich razendsnel. ‘De natuur en wereld willen redden, heeft er altijd wel ingezeten’Caroline van Schubert 23-06-21, 13:07 Bron: BN DeStem
Aan de ene kant wordt ze omgeven door een Tiny Forest – het eerste van Breda. Aan de andere zijde staan de bloemen van de buurttuin prachtig in bloei. De ruimte tussen zorgcentrum De Leystroom en voetbalvereniging PCP is van een simpele groenstrook getransformeerd naar een biodivers stuk grond. Verschillende groene initiatieven zitten hier naast elkaar, maar werken vooral ook samen. ,,We gebruiken hetzelfde water, dezelfde elektra. Met z’n allen maken we gebruik van de grond en zorgen dat er weer van alles te leren en beleven valt voor mens en dier”, zegt Ruissen.
Creatieve bouwsels
Ik speur veel op Marktplaats, bijna alles is wel tweedehands te vindenLeonie Ruissen
Onderdeel van de buurttuin is haar Paradijstuin. En die springt er door alle kleuren en creatieve bouwsels toch wel uit. Een tuin met groenten, fruit en bloemen die bovenal moet dienen als ontmoetingsplek. Duurzaamheid speelt hierbij een belangrijke rol: niets in deze tuin is nieuw, zelfs de meeste zaden komen weer van eigen planten. ,,Ik krijg veel spullen, zoals deze oude container en de balken van de overkapping. Ook de picknicktafels kreeg ik van vrienden. En ik speur veel op Marktplaats, bijna alles is wel tweedehands te vinden.”
Vanzelfsprekend
Bewust duurzaam leven noemt Ruisen het niet. Het is iets vanzelfsprekends. ,,Ik ben kunstenares, leef van een Wajong-uitkering. Als vanzelf ben ik gaan hergebruiken en besefte me dat het ook nog eens heel leuk is. Het werken met kleuren en vormen is uitdagend en dat je daarmee ook nog eens goed bent voor de natuur, maakt het alleen maar een win-winsituatie.”
Ik ben hier bijna iedere dag wel te vinden om de tuin verder af te makenLeonie Ruissen
Het is een manier van leven die ze wil delen. Met de buurt, met name met kinderen. Zo organiseert de Bredase workshops rondom milieueducatie en recycling. ,,Ik vind het heel leuk om kinderen in contact te brengen met buiten spelen in de natuur. Door ze te laten zien hoe groenten groeien bijvoorbeeld, of ze te laten knutselen met gebruikte materialen. Door hier te zijn, leren ze automatisch al. Ik geloof: als je op jonge leeftijd al in contact komt met de natuur, hoe meer respect je ervoor hebt op latere leeftijd.”
Zelf groeide Ruissen op in Zeeland, waar het knutselen en buiten zijn er al vroeg inzat. Ze verhuisde op haar 18de naar Breda om te gaan studeren aan kunstacademie Sint Joost. ,,Het idee van een eigen moestuin kwam na mijn studie. Ik kampte met een heftige burn-out en zocht naar mijn plek in de maatschappij. Een plek waar ik wél gewaardeerd werd.”
Paradijstuin
Die vond ze in eerste instantie in de vorm van een ecodorp; een plek waar duurzaamheid zowel sociaal, economisch als ecologisch centraal staat. ,,De saamhorigheid, de vriendschappen… Met name het sociale aspect sprak me daarin aan. De duurzame leefstijl was daarin natuurlijk mooi meegenomen.” Er werden plannen gemaakt en Ruissen ging nadenken over haar rol. ,,Zo kwam ik op de Paradijstuin: een inspiratievolle plek waar mensen samen kunnen komen. Een manier om mijn creativiteit te uiten, maar dan laagdrempelig.”
Ik wist dat alles hierin voor mij samen zou komenLeonie Ruissen
Het ecodorp kwam wel van de grond, maar ver van de stad. ,,Uiteindelijk niet mijn ding”, zegt Ruissen. Ze wilde juist tussen de mensen zijn. De vlam die in haar was gaan branden, werd niet meer gedoofd: die Paradijstuin moest er komen. ,,Ik wist dat alles hierin voor mij samen zou komen. Ik wilde verdergaan, dus ben het zelf gaan doen.”
Dicht bij huis, in de wijk Hoge Vucht, sloot ze zich eerst aan bij de plaatselijke volkstuinvereniging. ,,Alle tips nam ik op als een spons, maar op den duur werd ik eigenwijs en wilde het op mijn eigen manier doen. Zo volgde ik een cursus permacultuur en stond op een dag te mulchen (bodem bedekken met organisch materiaal, red). Dat vonden ze toch wel raar.”
Op woningbouwgrond in de buurt startte ze in 2015 haar eerste Paradijstuin. ,,Het was geweldig daar, maar ik wist dat het tijdelijk zou zijn. In 2020 moest ik op zoek naar een nieuw stuk grond. Met medewerking van Surplus en de gemeente Breda kreeg ik dit.”
Reuzenrabarber
Binnen een jaar staat de nieuwe Paradijstuin al flink in bloei. Een reuzenrabarber bloeit middenin de tuin. Komkommers en tomaten in een hippe kas en tientallen kruiden en bloemen wortelen er. ,,Het gaat zo ontzettend snel; de grond is heel vruchtbaar. Ik ben hier bijna iedere dag wel te vinden om de tuin verder af te maken. Ook zitten de eerste workshops er alweer op. Ik vind hier steeds meer mijn draai.”
Ik ben hier bijna iedere dag wel te vinden om de tuin verder af te makenLeonie Ruissen
En de toekomst? ,,Ik ga voorlopig alles verder opbouwen hier. Zo komt er nog een hekje omheen en een rolstoelpad bij. Ook heb ik nog een oude pizzaoven die ik ga opknappen. Ik hoop dat dit een plek wordt in de wijk waar lekker veel gaat plaatsvinden en waar mensen elkaar gaan ontmoeten. Ik hoop vooral dat ik hier nog lekker lang door mee kan gaan: alles komt hier voor mij samen.”
Omroep Brabant!
Doe alsof je thuis bent
Ik ben op tv geweest:) Ik heb meegedaan met een huizenruil en dat is gefilmt. Het was echt superleuk om mee te doen!
Klik hieronder op de link om het te bekijken.
Opnames voor tv / recordings for TV
Deze week waren de opnames voor een tv programma. Echt spannend. Het wordt in januari uitgezonden.
This week there were recordings for a TV program. Really exciting. It will be broadcast in January
In de Krant / In the paper
Jeeee ik sta in de krant BN de Stem!!
Jeeee I’m in the paper “BN de Stem”!!
Hieronder kan je de tekst lezen zonder inzoomgedoe;)
‘Ik liep altijd vast in de baantjes die ik had’
Zo doen wij dat
LEONIE RUISSEN WANDELDE VEEL IN DE NATUUR, ZO ONTSTOND HAAR IDEE VOOR EEN PARADIJSTUIN.
FOTO’S KEES BENNEMA
Hoge pieken, diepe dalen. Dat was voor Leonie Ruissen (33) uit Breda sinds haar kindertijd de normale gang van zaken. Een aantal jaar geleden raakte ze in een burn-out. Leonie leerde veel over zichzelf. ,,Mijn leven is nu het kunstwerk.”
HANNEKE WILLEMSTEIN
Trek elke dag mooie kleren aan
Leonie: ,,Waarom zou je je alleen met feestjes mooi aankleden? Ik draag elke dag een mooie jurk, ik houd ervan om me mooi te maken, dan voel ik me goed.”
Medicatie kan helpen om weer te kunnen opbouwen
,,Als kind al moest ik harder werken dan een ander. Ik kon niet goed meekomen met de rest van de klas. Eenmaal op de kunstacademie bleef ik harder lopen, ook al was het niet meer nodig omdat ik wél goed meekwam. Ik was zo gewend aan al dat hollen. Na elke intensieve periode stortte ik in. In mijn academietijd viel dat niet zo op. Als ik niet meer kon, laste ik gewoon een pauze in van een paar weken. Docenten vonden dat heel normaal, ‘ik was tenslotte kunstenaar’ klonk het excuus.
Toch ging ik voortdurend over mijn grenzen heen en bouwde ik steeds meer spanning op. Ik ontwikkelde angsten. Op den duur sliep ik niet meer en raakte ik uitgeput. Ik kreeg een burn-out, die raakte me hard. Het was een heel gepuzzel om erachter te komen waar de oorzaak precies lag. Ik hoorde over familieleden die veel baat hebben bij antidepressiva. Ik had nog niet stilgestaan bij de mogelijkheid van medicijnen.
Bij mij is het een combinatie van problemen; adhd, angsten, autisme. Medicijnen bleken ook voor mij een uitkomst. Toen ik die eenmaal slikte, raakte ik van mijn angsten af, sliep ik weer en kon ik mijn leven weer gaan opbouwen.”
Volg je droom en durf daarbij je plannen aan te passen
,,Eindelijk ben ik iets aan het opbouwen. Vorig jaar heb ik in de buurt een plek gevonden waar ik een paradijstuin kon beginnen. Die wens kwam voort uit de ambitie om ecologisch te wonen en te leven. Ik ben een aantal jaren betrokken geweest bij Ecodorp Brabant, een groep mensen die een ecologisch dorp wilde opzetten. Ook had ik de droom om met vrienden een boerderij te kopen. Het duurde mij te lang voordat we een geschikte locatie vonden, daarom ben ik begonnen in mijn wijk.
Ik maak deel uit van buurttuin Breda, een burgerinitiatief. Ik wil in mijn eigen buurt iets toevoegen. Helaas moeten we over een tijd toch weer weg, dat maakt de toekomst onzeker, net nu het zo goed gaat. Onlangs heb ik het aangedurfd om publiek te ontvangen in de tuin en workshops te geven. Dat gaat goed. Ik leer steeds beter mijn energie te verdelen. Ik vind sociale contacten belangrijk, maar ik ben ook graag op mezelf. Thuis in mijn omgeving, met mijn katten Mimi en Balthasar.”
Een stempel kan ook helderheid geven
,,Ik begreep nooit waarom ik simpele dingen niet kon. Zo liep ik altijd vast in baantjes die ik had. Nu blijkt dat ik andermans systeem gewoon niet snap, omdat ik een vorm van autisme heb. In de thuiszorg bijvoorbeeld, moest ik de ramen zemen bij cliënten. Het lukte mij niet om gewoon aan de slag te gaan. Ik wilde eerst weten hoe lang ik over de ramen moet doen en welk doekje ik daarvoor moet gebruiken. Omdat ik niet weet wat er precies van me verwacht wordt, raak ik onzeker. Bijna altijd wil ik meer duidelijkheid, daardoor stel ik veel vragen en dat kostte mijn werkgever weer te veel tijd.
Zo ben ik bij verschillende baantjes weggestuurd. Als niks vanzelf gaat, ook simpele dingen niet, vraagt dat veel energie. Ik kan niet alleen maar Leonie zijn die mensen van me verwachten te zijn.”
Leer pauzes nemen en je energie verdelen
,,Ik kwam na mijn afstuderen in een vicieuze cirkel terecht. Mijn bijbaan frustreerde me en ik werd er ontzettend moe van waardoor ik niet meer toekwam aan het maken van kunst. Ik wilde het gaan maken in de kunstwereld zodat ik dat bijbaantje niet meer nodig had. Maar kunst verdient niks, dus dat lukte niet.
Ik liep vast, ook al won ik een aanmoedigingsprijs. Het was de eerste opdracht die ik af moest zeggen omdat ik niet meer kon. Die organisatie vond dat heel jammer. Ik weet nog dat ze zeiden: ‘dit is je springplank naar de wereld.’ Ik vroeg me ondertussen alleen maar af waar ik dan naartoe moest springen. Ik was op.
Die prijs een jaar uitstellen, zoals ze voorstelden, hielp niet. Mijn burn-out werd de eerste jaren alleen maar erger in plaats van minder. In die periode kreeg ik ook last van restless legs, ik kon niet meer stilzitten. Om tot rust te komen wandelde ik in de natuur. Later begon ik een moestuin. Daar ontstond mijn idee om de paradijstuin op te zetten en die is er nu. Soms gaat het in mijn leven nog steeds met vallen en opstaan, maar ik leer hoe ik mijn energie moet verdelen. Al blijft het moeilijk, ik geef vaak driehonderd procent of niks. Pauzes nemen is een opgave omdat ik, door mijn autisme, een enorme focus heb. Ik doe de dingen graag op mijn manier.”
Ik ben anders dan de rest van het gezin
,,In mijn tuin kan ik doen wat ik vroeger al leuk vond; knutselen en buiten zijn. Ooit kwam uit een beroepskeuzetest dat ik tuinarchitect moest worden. Dat wilde ik niet, al hield ik van kunst en biologie. Terugkijkend is het geen verrassing dat mijn leven zo gelopen is; als kind had ik vaak last van migraine en sliep periodes slecht. Ook kampte ik met depressies, denk ik achteraf. Daar had ik toen nog nooit van gehoord.
Er werd bij ons thuis niet over emoties gesproken. Ik ben anders dan de rest van het gezin. Mijn ouders en zusjes zijn alle vier introvert, ik ben extravert. En ik ben als enige creatief, ook in mijn denken. Mijn moeder kan bijvoorbeeld wel handwerken, maar alleen vanaf een vast patroon.
Vanaf mijn twaalfde wist ik dat er een school bestond voor iemand zoals ik: de kunstacademie. Mijn keuze stond vast: ik wilde weg, de wijde wereld in. Mijn ouders opperden nog om creatieve therapie te gaan studeren, maar ik wilde naar de kunstacademie. Mijn vader en moeder wonen in Zeeland, waar ik vandaan kom. Ik bel ze elke week en bezoek ze geregeld. Het gaat goed tussen ons, daar ben ik heel blij om.”
Nationale Boomfeestdag
Jeee weer in de krant, dit keer met Nationale Boomplantdag:)
Again in the newspaper, this time with the National Tree Day:)
Leonies Paradijstuin 