Categorie: Leonie in de media

De buurttuin waar ik een onderdeel van ben staat in de krant:)

The neighborhood garden of which I am a part is in the newspaper:)

https://www.bndestem.nl/breda/bredanaars-slaan-handen-ineen-bij-vergroenen-stad-kinderen-spelen-liever-hier-dan-op-een-parkeerplaats~aaa68c99/

En vandaag sta ik in de krant!!!

And today I’m in the newspaper!!!

BREDA – Het is een plek waar ze zichzelf kan zijn, maar vooral een om met anderen te delen. De Paradijstuin van Leonie Ruissen (37) in het Bredase Brabantpark ontwikkelt zich razendsnel. ‘De natuur en wereld willen redden, heeft er altijd wel ingezeten’Caroline van Schubert 23-06-21, 13:07 Bron: BN DeStem

Aan de ene kant wordt ze omgeven door een Tiny Forest – het eerste van Breda. Aan de andere zijde staan de bloemen van de buurttuin prachtig in bloei. De ruimte tussen zorgcentrum De Leystroom en voetbalvereniging PCP is van een simpele groenstrook getransformeerd naar een biodivers stuk grond. Verschillende groene initiatieven zitten hier naast elkaar, maar werken vooral ook samen. ,,We gebruiken hetzelfde water, dezelfde elektra. Met z’n allen maken we gebruik van de grond en zorgen dat er weer van alles te leren en beleven valt voor mens en dier”, zegt Ruissen.

Creatieve bouwsels

Ik speur veel op Markt­plaats, bijna alles is wel tweede­hands te vindenLeonie Ruissen

Onderdeel van de buurttuin is haar Paradijstuin. En die springt er door alle kleuren en creatieve bouwsels toch wel uit. Een tuin met groenten, fruit en bloemen die bovenal moet dienen als ontmoetingsplek. Duurzaamheid speelt hierbij een belangrijke rol: niets in deze tuin is nieuw, zelfs de meeste zaden komen weer van eigen planten. ,,Ik krijg veel spullen, zoals deze oude container en de balken van de overkapping. Ook de picknicktafels kreeg ik van vrienden. En ik speur veel op Marktplaats, bijna alles is wel tweedehands te vinden.”

Vanzelfsprekend

Bewust duurzaam leven noemt Ruisen het niet. Het is iets vanzelfsprekends. ,,Ik ben kunstenares, leef van een Wajong-uitkering. Als vanzelf ben ik gaan hergebruiken en besefte me dat het ook nog eens heel leuk is. Het werken met kleuren en vormen is uitdagend en dat je daarmee ook nog eens goed bent voor de natuur, maakt het alleen maar een win-winsituatie.” 

Ik ben hier bijna iedere dag wel te vinden om de tuin verder af te makenLeonie Ruissen

Het is een manier van leven die ze wil delen. Met de buurt, met name met kinderen. Zo organiseert de Bredase workshops rondom milieueducatie en recycling. ,,Ik vind het heel leuk om kinderen in contact te brengen met buiten spelen in de natuur. Door ze te laten zien hoe groenten groeien bijvoorbeeld, of ze te laten knutselen met gebruikte materialen. Door hier te zijn, leren ze automatisch al. Ik geloof: als je op jonge leeftijd al in contact komt met de natuur, hoe meer respect je ervoor hebt op latere leeftijd.”

Zelf groeide Ruissen op in Zeeland, waar het knutselen en buiten zijn er al vroeg inzat. Ze verhuisde op haar 18de naar Breda om te gaan studeren aan kunstacademie Sint Joost. ,,Het idee van een eigen moestuin kwam na mijn studie. Ik kampte met een heftige burn-out en zocht naar mijn plek in de maatschappij. Een plek waar ik wél gewaardeerd werd.”

Paradijstuin

Die vond ze in eerste instantie in de vorm van een ecodorp; een plek waar duurzaamheid zowel sociaal, economisch als ecologisch centraal staat. ,,De saamhorigheid, de vriendschappen… Met name het sociale aspect sprak me daarin aan. De duurzame leefstijl was daarin natuurlijk mooi meegenomen.” Er werden plannen gemaakt en Ruissen ging nadenken over haar rol. ,,Zo kwam ik op de Paradijstuin: een inspiratievolle plek waar mensen samen kunnen komen. Een manier om mijn creativiteit te uiten, maar dan laagdrempelig.”

Ik wist dat alles hierin voor mij samen zou komenLeonie Ruissen

Het ecodorp kwam wel van de grond, maar ver van de stad. ,,Uiteindelijk niet mijn ding”, zegt Ruissen. Ze wilde juist tussen de mensen zijn. De vlam die in haar was gaan branden, werd niet meer gedoofd: die Paradijstuin moest er komen. ,,Ik wist dat alles hierin voor mij samen zou komen. Ik wilde verdergaan, dus ben het zelf gaan doen.” 

Dicht bij huis, in de wijk Hoge Vucht, sloot ze zich eerst aan bij de plaatselijke volkstuinvereniging. ,,Alle tips nam ik op als een spons, maar op den duur werd ik eigenwijs en wilde het op mijn eigen manier doen. Zo volgde ik een cursus permacultuur en stond op een dag te mulchen (bodem bedekken met organisch materiaal, red). Dat vonden ze toch wel raar.”

Op woningbouwgrond in de buurt startte ze in 2015 haar eerste Paradijstuin. ,,Het was geweldig daar, maar ik wist dat het tijdelijk zou zijn. In 2020 moest ik op zoek naar een nieuw stuk grond. Met medewerking van Surplus en de gemeente Breda kreeg ik dit.”

Reuzenrabarber

Binnen een jaar staat de nieuwe Paradijstuin al flink in bloei. Een reuzenrabarber bloeit middenin de tuin. Komkommers en tomaten in een hippe kas en tientallen kruiden en bloemen wortelen er. ,,Het gaat zo ontzettend snel; de grond is heel vruchtbaar. Ik ben hier bijna iedere dag wel te vinden om de tuin verder af te maken. Ook zitten de eerste workshops er alweer op. Ik vind hier steeds meer mijn draai.”

Ik ben hier bijna iedere dag wel te vinden om de tuin verder af te makenLeonie Ruissen

En de toekomst? ,,Ik ga voorlopig alles verder opbouwen hier. Zo komt er nog een hekje omheen en een rolstoelpad bij. Ook heb ik nog een oude pizzaoven die ik ga opknappen. Ik hoop dat dit een plek wordt in de wijk waar lekker veel gaat plaatsvinden en waar mensen elkaar gaan ontmoeten. Ik hoop vooral dat ik hier nog lekker lang door mee kan gaan: alles komt hier voor mij samen.”